مرغ مینا⚘⚘⚘
من غزل را بار دیگر کوچه باغی می‌کنم
شعر خود را کی فدای چشم ساقی می‌کنم
از می و معشوق و شب‌های بلند عاشقی
باغ شعرم را پر از عطرِ َاقاقی می‌کنم
بیستون را خرج آهوبچگان تیز پای
تیشه را صیقل چو دادم کار باقی می‌کنم
شور چشمی دور، سیلابی بره در‌کرده، با
با اندوهِ شیرین تری فرهاد یاغی می‌کنم
بند از پای غزالان با غزل وا می‌‌شود
چشم آهو منظر و بر پا رواقی می‌کنم
سینه می آزارم و آواز در خواهم داد
کوه را آذین و برپا چلچراغی می‌کنم
زاغه ی دل میزبان و، مرغ مینا میهمان
یک کلاغ قصه را، کی چل کلاغی می‌کنم
⚘⚘⚘
محمود طیاری
رشت – ۱۳۹۸