- محمود طياري - http://tayari.ir -

با نمایش نامه های اپرای پیاز و مستر موش در نمایشگاه کتاب ۸۸ تهران

[1]




آثار تازه‌ی محمود طیاری در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می‌شود. [1]

به گزارش خبرنگار بخش کتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دو نمایش‌نامه‌ی «اپرای پیاز» و «مستر موش» و کتاب ‌«قهرمان تا نویسنده» از آثار این نویسنده هستند که در نمایشگاه ارائه خواهند شد.

به گفته‌ی طیاری، «قهرمان تا نویسنده» کتابی شبه پژوهشی – تئوریک است در پنج دفتر ۳۲۸ صفحه‌یی شامل «گفت‌وگو، نقد، نظر» و یادمان‌های تلخ و شیرین و سوگ‌مان چهره‌های مطرح ادب و هنر معاصر از دهه‌ی ۴۰ تاکنون.
او همچنین گفت، در این کتاب بر گونه‌ای از «مینی‌دایره‌المعارف» بودنش که قابلیت تدریس در دوره‌های آموزش آکادمیک ادب و هنر را دارد، تأکید دارد.
«اپرای پیاز» هم برنده‌ی جایزه‌ی اول نخستین دوره‌ی انتخاب متون برتر ادبیات نمایشی ایران در سال ۸۴ و «مستر موش» جزو پنج متن برتر دوره‌ی دوم جایزه در سال ۸۶ است.
طیاری در توضیحی درباره‌ی «اپرای پیاز» گفت: این اثر که به فاصله‌ی هفت سال از انتشار داستان کوتاه «شیروانی در باد» نوشته شده، دو زمان از مقاطع سنی و تجربی آدم‌ها، بن‌مایه‌ی قصه و نمایش می‌شود. قصه چیزی را در حال فروپاشی نشان می‌دهد؛ اما نمایش‌نامه تأثیرات جنبی و عمل‌کننده‌ی آن‌را بیان می‌کند. جنگ فضای غالب هر دوست؛ اما در نمایش‌نامه حالت پس‌زمینه دارد. کودک در قصه فقط پنج سال دارد. در ر‌ؤیاست و با یک کودکستان تنهایی، آواز می‌خواند و با یک اسب چوبی به دریا می‌زند و سوار قایق می‌شود و در موج پارو می‌زند و به جزیره‌ای زیبا می‌رسد؛ اما افسوس که از خواب می‌پرد! او هفت سال بعد، در نمایش «اپرای پیاز» پرداخت می‌شود. حالا بخشی از واقعیت را دریافته؛ عوارض جنگ و فروپاشی را دیده و به‌ دنبال تکه زمینی می‌گردد که زیر پایش سفت باشد! او در جست‌وجوی تاریخ و یادمان‌های خود است و نمی‌خواهد آن‌را از این پس، در جغرافیای درد جست‌وجو کند.
وی همچنین عنوان کرد: به آن دسته از «بدل‌نویس‌های خبری رسانه‌ها» می‌خواهم این توجه را بدهم که خبرهایی از این دست را پوچ‌مغز نکنند و اولویت درج خبر را به دوستداران «کمند» خود، که نه کم‌اند، ندهند!

آثار یادشده از سوی نشر افراز [2]در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران توزیع می‌شوند.
محمود طیاری متولد نوزدهم اسفندماه سال ۱۳۱۷ در رشت است و از آثار پیشین او به «خانه‌ی فلزی»، «طرح‌ها و کلاغ‌ها»، «کاکا» و «پس گل من کو» می‌توان اشاره کرد.

به نقل از
isna.ir [1]