نگاه آسمانی
نعل و
رکاب و
زین
– ماهِ مسین…
چشمِ درشتِ اسبِ نجیبِ
شب است
این!
تابستان ۷۴
نوشته شده توسط admin
یک نظر برای “نگاه آسمانی”
۱٫ علیرضا گفت:
خرداد ۱۵م, ۱۳۸۹ در ۹:۳۰ ق.ظ
تابش لورکایی این شعر؛ هر “سپده ی آهاری”یی را مچاله می کند!
چهار نعل با تسمه ی کشیده ی زبان؛ تا کجای شعر رکاب به ماه و؛ مِه می زنید؟
اسبِ سیاه زمان به تاخت و
شبِ شوم سرنوشت به باخت (؟)؛
حاشا “این” اسب نمی تواند؛ بی سوار باشد!