مدال قرمز
بهار
با شانههای زخمی
به پیشوازِ تابستان میآید
–
روی سینه
مدالهایی از آلوچهی قرمز
دارد !
–
عمر من
در کجای آن ایستاده
بیگریز از شاخ ُبنِِ پاییز؟
–
قلههای آبی
شانههایشان خاکی است
وآتشِ دلشان را، تنها آههایِ زمستانی فرو مینشاند!
آبان ۷۴