غزل پاییزی

غزل پائیزی

دلم هوای تو دارد؛ نیایی‌ام، چه‌کنم
گرفته راه گلویم، هوایی‌ام، چه‌کنم
به پای یار ننشستم؛ خون دل؟ هرگز!
اگرچه سر به بیابان؛ کجایی‌ام‌، چه‌کنم.
بهار پایِ گل آمد؛ دلم به پای تو ریخت
خیال آمدنت هست؟ پاگشایی‌ام چه‌کنم .
دهانِ غنچه کنون باز مانده از حیرت
مگر که زود رسد، دیرپایی‌ام چه‌کنم؟
مرا به جانب او، رخنه می‌دهد این دل
پُر ‌است کاسه صبرم، گدایی‌ام چه‌کنم.
دو چشم بر در و آشوب بر دل تنگم
به یادم آیی و چندان نپایی‌ام چه‌کنم.
برو به خلوتش و، پرده دار حُجب‌ش باش!
سپیده پرده دَرَد، روسیاهی‌ام چه‌کنم؟
دهانِ تنگ نگیرد عطر بوسه، به چند…
هزار و یک شب اگر بود شاهی‌ام، چه‌کنم؟
محمود طیاری
پائیز ۱۳۸۶