فروردین ۰۶
بیا، بمان … نرو!
زمان ،
پر از لحظه‌هایِ بی‌تونیامده‌است .
بیا،. بمان . نرو!
–
خوابِ عقربه‌ها، سنگین …
خیالِ آمدنت به سال‌های رفته می‌ماند.
نرو ، بمان !
–
لحظه‌های لاک پشتی، به رو افتاده !
بوسه‌های ُپرزدار، درآفتابِ ُمرده، گرم می‌شوند.
بیا ، نرو !
–
به غرقابی که مرا به‌سوی تو می برد
با ثانیه‌شمار، پارو می‌زنم.
بیا، بمان . نرو!
مهر هشتاد و‌یک
مهر ۲۲ام, ۱۳۹۱ در ۹:۱۲ ب.ظ
زیبا گوشنواز در هنگام خواندن عاشقانه ای سنگین و با وقار !