اردیبهشت ۲۱
بهار سبز
صدای پای تو هرجا گر به گوش آید
مباد ْمرده بماند، آدمی به هوش آید
تو شعله را بگرفتی زیر آتش و دود
درون خمرهِ خالی، باده کی به جوش آید
دلی نداده گرفتی عجب جان ناقابل
نفس رفت و خوشا باز آن سروش آید
خبر ز آمدنت بود، عطر آن پیچید.
به پیش پای تو حافظ، خرقه‌پوش آید!
مرا به راه خرابات چوب تاکی بس
چو خمخانه ببستند می فروش آید
شبم به روز سیاهِ گیسوان تو نِشَست
بنوش تا که یکی بانگِ نوش، نوش آید
خزان به زردی نشست و، دود شد اسفند
خوشا بهار، دگر بار سبز پوش آید!
محمود طیاری
رشت- پانزده شهریور ۹۹
