بهمن ۰۱
هفت َپر ِکاه
مانده به غروب
نام تو را به چلچله می‌گویم
–
سقفِ نگاهم
آشیانه‌ی خیسِ ِجوجکانِ هنوز به دنیا نیامده
می‌شود!
–
تنها
بهار می‌شکند
اندوهِ کوهی‌ی مرا
–
سیلاب‌های بهاری
عشقِ مرا با شکوفه‌ی بادام
می‌شویند .
–
چلچله
نام تو را به منقار دارد
و با لبانِ من، به سویِ مغرب، بال می‌زند!
آذر ۷۴
