اردیبهشت ۲۳
خانه دل
آن باغ که سبز، بهار ما بادا
سرسبزی آن، شعار ما باد!
زآن نقطه که افتاد کنج لب او
آتش به دلِ بی قرار ما بادا
آن دل که نبرده‌ای پُرشد از غم
آن سر نه به پای تو، بارِ ما بادا
روشن نشده ست خانه دل از تو
جز زآتشِ شمع، بر مزار ما بادا
دل بر تو نبستم به بیگاری برم
ترفند تو، حاشا، به کار ما بادا
از باغ لبت تحفه نبردیم یکی
همسایه نبودیم، چه کارِ ما بادا
با رهگذران هیچ نشاید گفتن
هر غنچه شکفت، بهار ما بادا!
محمود طیاری
رشت – مهر ۹۹
