مرداد ۱۶

مدال‌ِقرمز

بهار
با شانه‌های‌ زخمی
به پیشوازِِ تابستان می‌آید


روی سینه
مدال‌هایی از آلوچه‌ی قرمز
دارد !

عمرِ‌من
در کجایِ‌آن ایستاده؟
بی‌گریز از شاخْ ُبنِ پاییز!


قله‌های‌آبی
شانه‌های‌شان خاکی است
وآتشِ دل‌شان را ، تنها آه هایِ زمستانی، فرو می‌نشاند!

نوشته شده توسط admin


نظر بدهید