مرداد ۱۶
مدالِقرمز
بهار
با شانههای زخمی
به پیشوازِِ تابستان میآید
–
روی سینه
مدالهایی از آلوچهی قرمز
دارد !
–
عمرِمن
در کجایِآن ایستاده؟
بیگریز از شاخْ ُبنِ پاییز!
–
قلههایآبی
شانههایشان خاکی است
وآتشِ دلشان را ، تنها آه هایِ زمستانی، فرو مینشاند!
