محمود طياري

۴ نظر برای “توقف ممنوع!”

1. عليرضا گفت:
   فروردین ۲۹ام, ۱۳۸۹ در ۱:۳۸ ب.ظ

   وقتی این شعر رو می خونم؛ تصویری که در کودکی براش ساخته بودم رو به خاطر می آورم. با ویرایش جدیدش هم ارتباط برقرار کردم.
   یه جورایی خاصی می ره جلو؛ اگه دیالوگ داشت می گفتم یه مینی نمایشنامه است!
   آدم دلش برای شعر و شاعر و به خصوص خودش می سوزه! از نگاه کردن به ماشین های شاسی بلند؛ دهن مردم آب می افته؛ با خوندن این شعر ما چشممون آبکی شد!
   بگذریم از این آبکی دیدن و نظر دادن!
   یه جورایی باورم شد همه مون از لبه یه لیوان چرک و نَشُسته داریم؛ تلخآب زندگی رو سر می کشیم!
   باز ولش! نمی دونم چرا هر وقت دهنم رو باز کردم؛ یک ساعت بعد پشیمون شدم! دارم تمرین می کنم با دهن بسته خمیازه بکشم!

2. فكرآزاد گفت:
   فروردین ۲۹ام, ۱۳۸۹ در ۱۰:۲۲ ب.ظ

   با این که این شعر در سال ۶۶ سروده شده ولی به روز است. تصویرسازی در آن بسیار قوی است و به نظرم می تواند دستمایه یک فیلم کوتاه و جذاب باشد. دست مریزاد استاد!

3. افشین گفت:
   فروردین ۳۰ام, ۱۳۸۹ در ۱:۰۵ ق.ظ

   …سلام استاد، میمونی را بیاد می آورم در جنگل های هند، که هرچه میوه این و آن بومی به دستش می دادند، می گرفت و باز می گرفت، تا جائی که در تلی از آن نیمه مدفون شد و باز دست دراز می کرد…انسان بودن دشوارترین شیوه ی زندگی است، و انسان شدن دشوارترین گونه ی تنهائی …روح جاری در اکسیری که از کلمات می سازید، همچون بخار محوی در جائی برون از این کلمات، دل و جان مدهوش می کند…پاینده باد این جوشش جادوئی…

4. کیا گفت:
   اردیبهشت ۲۱ام, ۱۳۸۹ در ۲:۵۹ ب.ظ

   با سلام خدمت استاد گرامی
   نوشته های سال۶۶ چه امروزی است
   زیباست و گویا
   لذت بردم
   کلبه ما را منور به نور اقدام خود گردانید
   این دل من شب است و گر چشم تو شمع دل شود
   نور از آن دیده خود بر شب من عیان کنی
   با آرزوی بهترین ها برای شما

نظر بدهید

نام "(الزامی)"

ای‌میل (نشان داده نخواهد شد) "(الزامی)"

وبسایت/وبلاگ